Την Κυριακή πήγα στο Εθνικό και είδα τον «Περικλή» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά.
Δεν θα αναφερθώ στο έργο αλλά σε δύο «γεγονότα» που μου προκάλεσαν «ερέθισμα».
Δεν θα αναφερθώ στο έργο αλλά σε δύο «γεγονότα» που μου προκάλεσαν «ερέθισμα».
Μπαίνοντας από μία πόρτα της Κεντρικής Σκηνής ακούω μία φωνή να με καλησπερίζει και να με καλωσορίζει. Γυρνάω να δω ποιος ήταν ο γνωστός που με χαιρετά και διαπιστώνω ότι ήταν ο ηθοποιός Μ. Χατζησάββας, τον οποίο δεν γνωρίζω κοινωνικά. Αφού ανταπέδωσα το χαιρετισμό κάθισα στη θέση μου. Περιεργαζόμενος την αίθουσα διαπίστωσα ότι σε κάθε μία από τις εισόδους στεκόταν κάποιος από τους ηθοποιούς του έργου και υποδεχόταν με τη ζεστασιά του οικοδεσπότη κάθε θεατή.
Πιατάς, Λούλης, Φωτοπούλου, Κοτανίδης, Βογιατζής, Μαυροματάκης, Γουλιώτη … όλοι εκεί…σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις οδηγούσαν τους θεατές στη θέση τους. Καλή, ζεστή πρωτοβουλία !!!
Το δεύτερο γεγονός συνέβη όταν οι (οικοδεσπότες – ταξιθέτες !) ηθοποιοί άρχισαν να ανεβαίνουν στη σκηνή. Όταν ήλθε η σειρά του Μαυροματάκη, κάποιος θεατής από την πλατεία φώναξε «Ομορφάντρα μου», το γνωστό πλέον σλόγκαν της διαφήμισης, η οποία «έβαλε» τον εν λόγω ηθοποιό σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Ο Μαυροματάκης, μάλλον δεν ενθουσιάστηκε με την «προσφώνηση».
Εμένα προσωπικά δεν με «χαλάει» να βλέπω ηθοποιούς να συμμετέχουν σε διαφημίσεις, που τις περισσότερες φορές τους «συμπληρώνουν» το εισόδημα.
Εξάλλου μην ξεχνάμε «αστέρια» διεθνούς επιπέδου να διαφημίζουν τσάντες, ποτά, καφέδες κλπ και για του «γραψίματος το αληθές» δείτε:
Σων Κόνερυ
http://www.youtube.com/watch?v=yBWvhPkBg9A
Τζώρτζ Κλούνεϋ
http://www.youtube.com/watch?v=DfyeXrdZZ1o Τζώρτζ Κλούνεϋ
http://videosift.com/video/George-Clooneys-Norwegen-Bank-Ad
Νομίζω, σε αντίθεση με τις πιο πάνω διαφημίσεις , όπου και μόνο το μέγεθος και η φήμη των ηθοποιών αποτελούν "τη διαφήμιση" στην περίπτωση του Μαυροματάκη είναι η πειστικότητα και το ταλέντο του που ανέδειξαν τη διαφήμιση.
Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως γράφεται, το σλόγκαν «ομορφάντρα μου» ήταν ατάκα του ηθοποιού εκτός σεναρίου.
Τέλος ας θυμηθούμε ότι o Μανώλης Μαυροματάκης έχει πάρει το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Δράμας, για την ταινία «Τα παιδιά της Σπιναλόγκας» του Κώστα Αθουσάκη που προβλήθηκε το 2007. Έχει παίξει και έχει υπάρξει συντελεστής στις ταινίες: Μαριονέτα (2007), Uranya (2006), Το Όνειρο του Σκύλου (2005), Quo Vadis (2004), Μπραζιλέρο (2001), Ένας Λαμπερός Ηλιος (2000), Η Γωνία του Παραδείσου (1998), Πριν το Τέλος του Κοσμου (1996), Ελεύθερη Κατάδυση (1995), Λευτέρης Δημακόπουλος (1993), ενώ στο θέατρο έπαιξε στην παράσταση «Ο Ζορμπάς, η πραγματική ιστορία». Τέλος, έχει συνεργαστεί και με τον Πάνο Κοκκινόπουλο σε επεισόδια του Κόκκινου Κύκλου.
Αξίζουν συγχαρητήρια στο Εθνικό Θέατρο για την πρωτοβουλία της υποδοχής του κοινού από τους ηθοποιούς. Πρόσωπα γνώριμα μέσα από παραστάσεις, τηλεοπτικές εμφανίσεις, Τύπο κλπ, ίσως και "είδωλα" για μερικούς, πλησιάζουν και γίνονται οικεία στους θεατές με αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν εξίσου ενδιαφέρον, πιστεύω, αν, μετά το τέλος της παράστασης, γινόταν συζήτηση μεταξύ συντελεστών και κοινού για την "ανάγνωση" του εκάστοτε έργου και την απόδοση των ρόλων, αλλά σε χώρο που να εξασφαλίζει αμεσότητα επαφής σε επίπεδο παρέας (π.χ. φουαγέ), αποφεύγοντας έτσι το σκόπελο η σχετική συζήτηση να μετατραπεί σε ανιαρή "διάλεξη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ έξυπνη η παρατήρηση ότι ήταν οι υποκριτικές δυνατότητες του Μ. Μαυροματάκη που ανέδειξαν τη γνωστή, πλέον, διαφήμιση, ενώ στις άλλες αναφερόμενες περιπτώσεις, η διαφήμιση "διαφημίστηκε¨από τους συμμετέχοντες ηθοποιούς/stars.
keep on !!!