Νέοι - Τέχνη - Χρεοκοπία

Την περασμένη βδομάδα παρακολούθησα μία συναυλία στο Ωδείο Φ. Νάκας.
Με αφορμή την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού τμήματος κλασσικού τραγουδιού του Σ. Μπερή, οι λυρικοί τραγουδιστές παρουσίασαν την όπερα του W.A.Mozart “Έτσι κάνουν όλες”.
Απολαμβάνοντας τις φωνές των τραγουδιστών αναλογιζόμουν το μέγεθος της προσπάθειας που είχαν κάνει για να φτάσουν σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι δυσκολότερο να αποδώσεις ένα μουσικό κομμάτι με τη φωνή σου παρά με ένα μουσικό όργανο.
Και στις δύο περιπτώσεις απαιτούνται πολυετείς σπουδές, συνεχής εξάσκηση, τεχνική και πάθος. Στην περίπτωση όμως των λυρικών τραγουδιστών, νομίζω, ότι τα πράγματα πρέπει να είναι πιο δύσκολα.
Στο πιάνο π.χ. πατώντας συγκεκριμένο πλήκτρο θα παραχθεί μία συγκεκριμένη νότα, με τη φωνή όμως όλα κρίνονται από τον τρόπο που χειρίζεται κανείς τους παραγωγικούς συντελεστές της φωνής.
Επομένως μόνο για το τεχνικό κομμάτι θα πρέπει ο τραγουδιστής να ελέγχει όσους από αυτούς τους συντελεστές δεν λειτουργούν «αυτόματα». Επίσης οι πιο πάνω “συντελεστές” επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες (π.χ. κρυολόγημα) πράγμα που δεν συμβαίνει με τα μουσικά όργανα.
Τα μουσικά όργανα και κυρίως τα έγχορδα, πριν από κάθε χρήση χορδίζονται ώστε να αποδίδουν με ακρίβεια το σωστό ήχο. Το ίδιο πρέπει να χορδίζεται και η φωνή.


Τέλος η ψυχική διάθεση του μουσικού (παίκτη ή τραγουδιστή) επηρεάζει την εκτέλεση του μουσικού έργου, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες τις μορφές της τέχνης. Στην περίπτωση όμως των τραγουδιστών ο έλεγχος της ψυχικής διάθεσης είναι, νομίζω, δυσκολότερο να επιτευχθεί.
Όλα αυτά λοιπόν σκεπτόμουν ακούγοντας τους μεταπτυχιακούς τραγουδιστές και διέκρινα στα μάτια τους τη φλόγα και τη γαλήνη που αποτυπώνουν την ολοκλήρωση της προσπάθειας και την παραγωγή του «καλού» αποτελέσματος.
Επίσης αναλογιζόμουν αν αυτό το «καλό» αποτέλεσμα θα βρει το κατάλληλο χώμα να καρπίσει και ν’ ανθίσει σε αυτόν τον τόπο τον χρεοκοπημένο και όχι μόνο οικονομικά.
Πώς άραγε αισθάνονται αυτοί οι νέοι, όπως και πολλοί άλλοι, όταν μετά από πολυετή προσπάθεια κρατάνε στο χέρι το «πτυχίο» και ατενίζουν την εθνική μας μιζέρια, τα συσσίτια στους δρόμους, τις ουρές των ανέργων, τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, την ανασφάλεια και την έλλειψη προοπτικής, όχι για μια λαμπρή καριέρα αλλά ακόμη και για μια αξιοπρεπή επιβίωση;
Ελπίζω ότι στους συγκεκριμένους νέους η μαγεία της τέχνης που υπηρετούν θα τους παρηγορεί και θα τους ενθαρρύνει να δώσουν και σε μας την σπίθα της ελπίδας.
Απολαύστε ένα γνωστό κομμάτι (Nessun Dorma από την όπερα Tourandot του Giacomo Puccini) με τον αξέχαστο Pavarotti, όπως το τραγούδησε το 1994.